Muzyka improwizowana i dyrygowana w jednym? Awangardowy eksperyment w konwencjonalnej orkiestrowej formie?
Dla poznańskiego środowiska muzyków poszukujących, skupionych wokół oddolnych inicjatyw artystyczno-kulturalnych, takich jak niegdysiejsze Centrum Amarant, czy funkcjonujący obecnie z dużym powodzeniem Kołorking Muzyczny, podobne sprzeczności okazały się całkiem pozorne. Zainspirowani podobnymi projektami na świecie i w Polsce (Warsaw Improvisers Orchestra, London Improvisers Orchestra), w listopadzie zeszłego roku założyli Poznańska Orkiestra Improwizowana, kolektyw muzyków wszelkiej proweniencji, zainteresowanych improwizowaniem w dużych składach i pod batutą dyrygenta, a także samą dyrygenturą takiego zespołu. Orkiestra ma formułę bardzo otwartą, chce skupiać muzyków profesjonalnych i amatorskich, akademickich i undergroundowych, rozrywkowych i awangardowych, jazzowych i ludowych, a nawet nie-muzyków, zainteresowanych taką formą wydobywania dźwięków i działania w tego typu społeczności; każdy może dołączyć do Orkiestry. Spotkania zespołu odbywają się, w miarę możliwości organizacyjnych, co miesiąc i są one w istocie poprzedzonymi próbą koncertami publicznymi, po których następują zazwyczaj luźne, improwizowane występy w mniejszych składach. Orkiestra podtrzymuje swój eksperymentalny charakter na różnych polach: przykładowo, koncert podczas festiwalu Nowa Siła Kuratorska w Poznaniu został zagrany wyłącznie na zepsutych instrumentach… Orkiestra wypracowuje własne techniki komunikacji, eksperymentuje z regułami dyrygentury, w ramach których dokonuje się improwizacja, z szerokim, często nowatorskim instrumentarium, a także z kontekstami wizualnymi, przestrzennymi i społecznymi (np. występ uliczny w ramach Dnia Sąsiada ulicy Św. Marcin w Poznaniu, przy której umiejscowiony jest również Kołorking, stanowiący obecnie główną siedzibę Orkiestry). Choć muzyków związanych z Orkiestrą jest znacznie więcej, zazwyczaj liczba występujących waha się między kilkunastoma a dwudziestoma kilkoma. Muzyka Orkiestry płynnie i brawurowo lawiruje między iście symfoniczną potęgą a kameralnym skupieniem, między zupełnymi abstrakcjami, szumami i hałasami tzw. swobodnej improwizacji, a bardziej konwencjonalną muzyką, kipiącą od rytmów, melodii i harmonii przeróżnego pochodzenia, które potrafią spontanicznie wypływać z radości wspólnego grania tak dużej zbiorowości. Występy Orkiestry to porywające spektakle dźwiękowe, cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem publiczności i często kończą owacjami na stojąco.